Το «σκοινί- δύναμη» είναι μια επινόηση των μαθητών του σχολείου μας. Εννέα παιδιά μόνα τους, με ανομοιογένεια στην ηλικία και διαφορετικούς χαρακτήρες συμφώνησαν να βρουν κάτι να περνούν την ώρα τους στα διαλείμματα. Το προαύλιο του σχολείου είναι αχανές και οι μαθητές θέλουν να το χαίρονται όχι μόνο με την μπάλα, αλλά και με άλλα παιχνίδια. Σκέφτηκαν λοιπόν να φτιάξουν ένα σκοινί, δηλαδή ένα κλαδί πεύκου 4 έως 5 μέτρων που ήταν κομμένο και χρησίμευε για αυτό. Χωρίστηκαν σε ομάδες και προσπαθούσε η κάθε μία να τραβήξει το κλαδί προς το μέρος της και η άλλη να εγκαταλείψει, λόγω αδυναμίας. Το ηλιόλουστο αλλά και ψυχρό πρωινό του Οκτώβρη που βγήκα έξω να δω με τι ασχολούνται οι μαθητές και αυτές οι χαρούμενες παιδικές φωνές ακούγονται μέχρι πέρα το χωριό, απόλαυσα ένα θέαμα που μου προκάλεσε χαρά, συγκίνηση αλλά και ντροπή, που δεν προνόησα να εφοδιάσω το σχολείο απευθείας με διάφορα όργανα γυμναστικής, που τόσο θα χρειάζονταν τα παιδιά για να εκτονώσουν την ενέργειά τους . Θέλησα να απαθανατίσω το γεμάτο παιδικό αυθορμητισμό παιχνίδι τους, που θα έπρεπε στους ενήλικες να διδάσκει πως η χαρά προέρχεται από τα απλά πράγματα.