Ποίημα για το Σιδηρόκαστρο
Τετάρτη, Οκτωβρίου 20, 2010 Αναρτήθηκε από ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΥΛΩΝΑΣ
Το παρακάτω ποίημα το επέλεξε η μαθήτρια της Ε Τάξης, Μαριγκόνα Ντέντα. Η αγάπη της για το χωριό που μένει εκφράζεται με τα όμορφα ποιητικά λόγια του Γ. Αντωνόπουλου, από τα Κρέστενα. Η νοσταλγία και η λησμονιά αφήνουν μία γλυκόπικρη γεύση διαβάζοντάς το.
Σιδηρόκαστρο
Ωραίο Σιδηρόκαστρο
που είναι εκείνοι χρόνοι
που κάναμε διπλούς χορούς
στις εκκλησιάς τ’ Αλώνι .
Ερήμωναν τα σπίτια σου
πάει και η Αγορά σου
και τώρα κλαίς και θλίβεσαι
μέσα στη συμφορά σου.
Το’ χες και συ’ καμάρι σου
ξεχείλισε η χαρά σου
που είχες τους λεβέντες σου
όλους στην αγκαλιά σου.
Έφυγαν όλα τα παιδιά σου
δεν τα έχεις πια κοντά σου
να τα ακούς ,να ξανανιώσεις
να τα βλέπεις να μη λιώνεις.
Καημένο Σιδηρόκαστρο
έχω μεγάλο πόνο
ποτέ δεν περίμενα
ότι θα μείνεις μόνο.
Είμαι και εγώ βλαστάρι σου
βγήκα από την καρδιά σου
αλλά η μοίρα θέλησε
να βρίσκομαι μακριά σου
Μιχάλη Μανωλόπουλε
Σήκω να τραγουδήσεις
και να χορέψεις τσάμικο
δυο μπόγια να πηδήξεις.
Να πεις τραγούδια όμορφα
σε όλους να ταιριάζουν
ματάκια να δακρύζουν
καρδιές να αναστενάζουν
Βρε Μιχάλη που κοιμάσαι
το χωριό μας δε θυμάσαι
του ‘βαλες πικρό μαράζι
απ’ το Νου του δε σε βγάζει.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου